Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Γεωργία Κραββαρίτη -"Νύφες του Φλεβάρη στο ανθοστόλιστο Ελληνικό"



photio credit- Γεωργία Κραββαρίτη 


"Νύφες του Φλεβάρη στο ανθοστόλιστο Ελληνικό"



Ανθίσατε βασίλισσές μου,

ανθίσατε νύφες του Φλεβάρη,
σμίξατε τα αραχνοΰφαντα σας 

πέπλα, 

Aλλες τα ροζ φορέσατε  
κι άλλες τα λευκά,  

μα τι περίσσια χάρη και ομορφιά,

ανθοστόλιστες και υπέρλαμπρες

αναδύετε άρωμα μεθυστικό,

τόσο που δεν χορταίνει ανασεμιά η ψυχή μου, 

ανάμεσα στα πέπλα σας τυλίχτηκα κι εγώ, 

μήπως κλέψω λίγη από την ομορφιά σας, .

στέμμα από τα άνθη σας φόρεσα να ξαναγίνω νύφη, 

'σεις κάθε χρόνο ντύνεστε, να μην ντυθώ κι εγώ μία φορά ακόμα; 

Αχ Θεέ μου, τι ομορφιά και χάρη 

έδωσες σε τούτο εδώ τον τόπο; 

Φύση ολάνθιστη, χρώματα, ευωδιές,

εδώ να γείρω θέλω κι όσα τα πέταλα των νυφών Σου, 

 τόσοι και οι λογισμοί του νου,

Αχ, βάλσαμο τούτη η εικόνα στην ψυχή μου, 

θόλωσε το βλέμμα μου από ομορφιά και χάρη...
..
Σ' ευχαριστώ Δημιουργέ για την ζωή που μου 'δωσες,

Σ' ευχαριστώ για κάθε στιγμή που αναπνέω, 

Σ' ευχαριστώ για τα επίγεια δώρα Σου, 

τα επουράνια τα προσμένω!!!!

                                                                         Γεωργία Κραββαρίτη




Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

"Περί αθανασίας και έρωτος" του Αθανάσιου Πάσχου





Περί αθανασίας και έρωτος

Tίποτα πιο αθάνατο
από Δύο κορμιά γυμνά
να τρώγονται
δίχως αύριο

Αδειάζω
γεμίζει ο θόλος της νύχτας

παραμελημένες σκέψεις
άγγελοι καρφωμένοι με αστέρια

και η αγκαλιά απλώνεται σ' όλα τα χρόνια τα περασμένα και τα επόμενα
μητέρα ζωή
άσωτο αίμα με τυραννάς
ρίχνεις το σπόρο
γέννας και τη φωτιά.

Το όνειρο αναζητάς
Στην εξορία με κρατάς
Στην χαμένη πατρίδα
όλο υπόσχεσαι
μα Ποτέ Πίσω δε με πας.

                                                                 
                                                                             Αθανάσιος Πάσχος



Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

«Έρωτας είναι» της Λένας Μαυρουδή Μούλιου





(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος ©)

...γιατί με τον έρωτα ανθείς, κάνοντας τον Χειμώνα να μοιάζει με όμορφη Άνοιξη στην ψυχή σου... 


«Έρωτας είναι»

Έρωτας είναι το δίχως άλλο
αυτό που νιώθω γιατί αλλιώς
πώς εξηγείται αυτό  το πάθος
κι’ αυτός ο πόθος που ‘ χω εντός,

που όλα τα κάνει να’ ναι ωραία
να’ χει λιακάδα ουράνιο φως
αν και Χειμώνας με τέτοιο κρύο
να ‘μαι κουλάτος και ζεστός;

Την αϋπνία μου γεμίζει
με νοερή της συντροφιά
και το φαί που δεν αγγίζω
άλλη μια ένδειξη γλυκιά.

Έρωτας είναι το δίχως άλλο.
Στο δρόμο θα ‘βγω και θα πω
στον κόσμο όλο που με βλέπει
’’Είναι δικιά μου κι’ αγαπώ

Αυτά που κάνουνε εκείνη
να μοιάζει θεία μαγικιά
και  της ψυχής μου τη γαλήνη
να έχει κάνει μια… μπουκιά.

Την αγαπώ Θεέ μου πόσο!
Δεν το χωρά ανθρώπου νους.
Κι απ’ τη Ζωή μου αν μού φύγει
Νονά να βρείτε και νονούς.

Βαφτίσια θα ‘χουμε καινούργια
Θρησκεία άλλη και Ναός
Αφού τις φλέβες μου σαν κόψω
Δεν θα λογιέμαι Χριστιανός.

ΌΜΩΣ

Γιατί να κάνω τέτοιες σκέψεις;
Ας ζήσω όνειρο τρελό
Του νου τις  μαύρες επισκέψεις
Διώχνω κι’ ας πάνε στο καλό.

Ερωτευμένος είμαι φίλοι
Ερωτευμένος και γι’ αυτό
Τ’ αλλόκοτα αυτά που λέω
Να συγχωρήσετε ζητώ.

 ....της Λένας Μαυρουδή Μούλιου






Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

«ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ» απο την Σμαραγδή Μητροπούλου

                                  (Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος ©)

....γιατί για να ανθίσει η Αγάπη, μονάχα μια ερωτική εξομολόγηση αρκεί… 

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Κι αν τη σιωπή μου τις ώρες της νύχτας έλυνα
ήθελα εσύ να  'ρθεις στο φως της μέρας
  με του ήλιου την πρώτη ανατολή
για να μου πεις..
για να μου δείξεις ό,τι μέσα σου έκρυβες.

Δίχως γιατί...
Δίχως εάν...
Δίχως εφόσον...

Γιατί εγώ δεν έβαλα ταμπέλες στης καρδιάς μου το χτύπο
μόνο το απέραντο γαλάζιο στα χέρια ζήτησα να πιάσω.

Εσύ…μέγας απών

Μονάχα όταν  τα μάτια κλείνω
νυχοπατώντας έρχεσαι κρυφά σαν κλέφτης...

Να ψάξεις στα κιτρινισμένα φύλλα
ενός παλιού τετραδίου ξεχασμένου κάπου από καιρό
για το τι ήσουν και τι υπήρξες για μένα...

Κάποτε...

Μα αν θελήσεις το δρόμο να βρεις
μέσα στο σκοτάδι
ίσως να ανάψω το σβησμένο εκείνο το κερί
να σε οδηγήσει
Αγαπημένε...

Σμαραγδή Μητροπούλου