Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

“Το γράμμα που ποτέ δεν θα διαβάσεις” από την eleni v.



(Φωτογραφία:UP ART )

 “Το γράμμα που ποτέ δεν θα διαβάσεις”

Πώς να ξεφύγω μάτια μου από σένα ;
Από σένα, που με τη σκέψη σου αρχίζω και τελειώνω την κάθε μου μέρα. Κι είναι παράξενο και άξιο θαυμασμού, πως μια μουντή επανάληψη θα μου ‘φερνε τόση χαρά. Γιατί, είσαι εσύ που μου συμπληρώνεις το κάθε κενό. Γιατί το χαμόγελό σου είναι ό, τι πολυτιμότερο είχα την τύχη ν’ αντικρύσω κι όμοιό του δεν βρήκα πουθενά- και σου ορκίζομαι πως έψαξα.
Είναι τόσα αυτά που νιώθω, που με πνίγουν. Με γεμίζουν τόσο, τόσο που ασφυκτιώ. Μα δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ιδανικότερο τρόπο για ν’ αφήσω πίσω μου αυτόν τον κενό κόσμο.
Έρχονται φορές που θέλω με το «σ’ αγαπάω» ν’ απαντώ στην κάθε σου ερώτηση. Σε ό, τι κι αν θελήσεις να μου πεις, είτε καλό, είτε άσχημο, εγώ θα σου απαντώ απλά πως σ’ αγαπάω.
Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να σε κάνω να καταλάβεις. Έναν τρόπο φτιαγμένο στα δικά σου μέτρα κι όχι στα δικά μου. Τον τρόπο που θα σε κάνει να νιώσεις, όπως εγώ, το πόσο απαραίτητη μου είναι η παρουσία σου. Πως τρομάζω κάθε που συνειδητοποιώ, ότι δεν περνά στιγμή που να μην τριγυρνάς στις σκέψεις μου. Γιατί, έχω πια συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι σε έχω ανάγκη. Ότι μισώ κάθε λεπτό που περνάει και δεν είσαι μαζί μου. Χαραμίζουμε χρόνο και τον σπαταλάμε άσκοπα με το να είμαστε χώρια. Σαν όλα ν’ αποκτούν νόημα κι ενδιαφέρον μόνο όταν τα βλέπουμε μαζί.
Είσαι εσύ που μου έμαθες τις φωτεινές αποχρώσεις του κόσμου και με ‘σωσες απ’ τα σκοτάδια που απειλούσαν να με καταπνίξουν.
Και πώς να σ’ ευχαριστήσω ; όσες ζωές κι αν μπορούσα να ζήσω, δεν θα ‘ταν ποτέ αρκετές. Κι αν το είχα στόχο, στην κάθε μια ξεχωριστά, ξέρω πως θ’ αποτύγχανα την κάθε φορά.
Για όλα τα λάθη δεν κατηγορώ παρά εμένα. Είμαι, να ξέρεις, ένα πλάσμα άπληστο, που θέλει μονάχα να σου μονοπωλεί την προσοχή. Που κατσουφιάζει κάθε που δεν του δίνεις σημασία. Και κάνω σαν μικρό παιδί, το παραδέχομαι. Σαν ένα τόσο ανώριμο παιδάκι που σ’ αγαπάει μ’ όλη του την παιδική ψυχή. Και που δεν θ’ αντέξει να νιώσει μια μέρα πως σε χάνει.
Μακάρι εκείνη η μέρα να μην ξημερώσει ποτέ…

(Πηγή φωτογραφίας https://www.facebook.com/474316282653320/photos/a.476106979140917.1073741826.474316282653320/1027199624031647/?type=3&theater)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου