"Αγαπώ Τη Γυναίκα"του Παναγιώτη Θεοτόκη Λάκκα

Πίνακας του Omar Ortiz 

Αγαπώ τη Γυναίκα. Εκείνη που έκρυψε το Θεό μέσα της και γέννησε τον έρωτα. Ευλογημένη και συνάμα ένοχη του κόσμου. Εκείνη που γνωρίζει πόσο όμορφη είναι με τα αιώνια κριτήρια των θαυμάτων. Σιωπώ. Ασθμαίνω στον λογισμό της. Στέκω πιστός στη Θρησκεία της Γυναίκας. Καίγομαι. Στην πυρά της ιεράς εξέτασής του πτωχευμένου πνευματικά κόσμου, φωνάζω το όνομά της.

Αγαπώ τη Γυναίκα. Φιλώ το χώμα που έζησε μαρτυρικά την μοναδικότητά της. Το βασανισμό της κλειτορίδας της στην Ανατολή. Τη χρωματική της διάκριση στη Δύση. Την σπίλωση της ομορφιάς της στο Βορρά και τη διψασμένη μορφή της στο Νότο.

Αγαπώ τη Γυναίκα. Το μόνο αληθινό ευαγγέλιο που γράφτηκε με σάρκα. Προσκυνητής της στον αέναο χορό των χιλίων συναισθημάτων της. Στο πρόσωπό της, γραμμένο όλο το αγιολόγιο της σύγχρονης καινής Διαθήκης.

Αγαπώ τη Γυναίκα. Μία ιέρεια προστάτιδα της τελευταίας αθωότητας αυτού του κόσμου, των παιδιών. Σε εκείνη συναντάς όλες τις εποχές. Την άνοιξη μέσα στους καρπούς της καρδιάς της. Το καλοκαίρι ανάμεσα στα πόδια της που λατρεύτηκαν. Το φθινόπωρο στα χρωματιστά φύλλα των ματιών της και τον χειμώνα στην ταραγμένη θάλασσα των δακρύων της.

Αγαπώ τη Γυναίκα. Εκείνη που στέκει αποκαθηλωμένη, με το γυμνό της σώμα να φωνάζει «Εάλω η ψυχή μου». Μάχομαι για εκείνη, σαν ο τελευταίος αυτοκράτορας που ονειρεύεται το μεγαλείο της Πόλις της. Μάχομαι για εκείνη ως υπηρέτης και άνδρας της.

Αγαπώ τη Γυναίκα. Σ’ αγαπώ.