Πόσα βράδια το άκουσα κλαίγοντας με το γράμμα σου, με την φωτογραφία μας, με τις σκέψεις μου για το αν θα ήθελες να βρεθούμε ξανά,για το αν θα με κρατούσες μέσα σου, σαν να είμαι μαζί σου και να είσαι μαζί μου.
Πόσα βράδια να σκέφτομαι αν θα με κρατήσεις στις μέρες σου, σαν να είμαι ο φίλος σου,η σχέση σου, όπως σε κρατούσα εγώ σαν να ήσουν το κορίτσι μου ακόμα και μέσα σε όλη αυτή την απόσταση. Αυτό εννοούσα κάθε φορά που σε ρωτούσα αν είσαι διαφορετική μέσα σου, από την μέρα που με γνώρισες. Γιατί έτσι πίστευα πως μπορούμε να ξαναβρεθούμε.
Αν άρχιζαν οι ''εκπτώσεις'' μέσα σε τουλάχιστον από τον έναν από τους δυό μας, δεν θα υπήρχε επιστροφή.
Πόσα βράδια. Πόσα βράδια να παρακαλάω για ένα σημάδι σου και να με προσπερνάς και να σκέφτομαι που είναι τώρα, που μπορεί να χαμογελάει κι εγώ να μην μπορώ να την δω. Πόσα βράδια να λέω το όνομά σου στην προσευχή μου και να γράφω σ'αγαπώ σε χαρτιά που ποτέ δεν θα πάρεις πια. Γιατί δεν έχω δικαίωμα. Ποτέ δεν είχα δικαίωμα επάνω σου.Ποτέ δεν θα μπορούσα να έχω. Κανένα μου όνειρο δεν ήταν για να σε φυλακίσει.Κανένα μου όνειρο δεν ήταν για δικαιώματα.Όλα ήταν γύρω από τα μάτια σου χτισμένα.
Πόσα βράδια να ψάχνω να μου δώσεις σημασία,να νιώσω πως υπάρχω.
Πόσα βράδια να ψάχνω να δω πόσο διαφορετικός και ξεχωριστός ήμουν για σένα.
Πόσα βράδια.Μακάρι να ήξερες. Μακάρι να είχες μείνει να δούμε ξανά το κέντρο του κόσμου αγκαλιά κι εγώ να κρύβομαι στον λαιμό σου και να σε κρύβω στην αγκαλιά μου και να μην μας νοιάζει για το τι ώρα είναι.
Μόνο να χορεύουμε μέσα στην στιγμή ακίνητοι όπως τότε που ακουμπούσαμε τα πρόσωπά μας και δεν μιλούσαμε.,
Πόσος κόσμος να χωρέσει ανάμεσα στα ενωμένα χέρια μας! Άπειρος! Έτσι ένιωθα.
Πόσα βράδια.
Το ότι δεν με δέχτηκες, δεν θα αλλάξει ποτέ αυτά που ένιωθα για εσένα.Έτσι είμαι.
ΥΓ. Δεν φταις εσύ ,η φαντασία μου τα φταίει που σ' έπλασε όπως εκείνη θέλησε......
Σαρπηδώνας
