Κυριακή 3 Απριλίου 2016

“Σε καρτερά ο νους μου” της Άννας Ρουμελιώτη





(Φωτογραφία: © UP ART[1]  )

Σε καρτερά ο νους μου



Με άνθη αμυγδαλιάς στόλισα το δάκρυ μου
μακρινό ταξίδι και με λυγίζει η απουσία σου
ο ερχομός της άνοιξης γέρνει στα βλέφαρά μου
κι ο γαλανός ουρανός πεταρίζει
σαν νιόβγαλτο πουλί στο στήθος μου.

Καρτερά ο νους μου μια διαδρομη μαζί σου
να φύγουμε μακριά σε τόπο καταδεκτικό
να απλωθεί ο ορίζοντας μπροστά μας
να πλάσουνε τα χέρια μας ένα όνειρο απλό.

Καρτερώ με βήματα σταθερά να προχωρήσω
να ονειρεύομαι ελεύθερη
να μην λερώνει την άνοιξη το πέρασμά μου
να μην αγκομαχά ο παλμός των πουλιών
να μην δακρύζει η γη
παρά μόνο σαν δέχεται τη βροχή μέσα της.

Καρτερά ο νους μου
να ανασάνει η καρδιά με την αγάπη σου
να΄ρθει το άγγιγμα της άνοιξης
να ανθίσει στο χαμόγελό μας
να απλωθεί το χάδι μας
και να αγκαλιάσει όλη τη φύση
και να συντροφεύει η πνοή της γλυκά
τα βήματα της φυγής.

Σε καρτερώ να ξεκινήσουμε
δως μου το χέρι σου ....

                                 Άννα Ρουμελιώτη



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου